Γ.Νικήτας: “Αναζητούμε μια στρατηγική συμμαχία με κοινό παρονομαστή δούναι και λαβείν”

Συνέντευξη στον Γιάννη Νικήτα, Τομεάρχη του Εθνικού Κόμμας της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Δεδομένης της λεπτότητας του ζητήματος υπογραφής συνθήκης Ελλάδας-ΗΠΑ υπό το φόβο παραβίασης κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας αναγνωρίζετε σοβαρά κενά και αοριστίες στο νομοσχέδιο;

Το νομοσχέδιο κινείται σε σωστή κατεύθυνση. Ασφαλώς και σε επιμέρους ζητήματα υπάρχουν σχετικές διαφωνίες όπως είναι τα άρθρα 3 και 4 στα οποία υπάρχουν ασάφειες και αοριστίες. Επιπροσθέτως, αοριστίες υφίστανται και άρθρο 6 και συγκεκριμένα στην παράγραφο 1. Αναφορικά με τα προηγούμενα άρθρα το Εθνικό Κίνημα έχει εκπονήσει σχετικές τροπολογίες οι οποίες αποκαθιστούν τις όποιες αοριστίες. Πάγια θέση του εθνικού κινήματος είναι πως στα πλαίσια των διεθνών σχέσεων και της διμερούς συνεργασία με τις συμβαλλόμενες είναι πως πρέπει να γίνουν παραχωρήσεις από την ελληνική πλευρά στις ΗΠΑ με την προϋπόθεση πάντα πως θα συνοδεύονται από τα απαραίτητα ανταλλάγματα. Με άλλα λόγια, αναζητούμε μια στρατηγική συμμαχία με κοινό παρονομαστή «δούναι και λαβείν» που να εξασφαλίζει ορθά τα εθνικά συμφέροντα όσο το δυνατό καλύτερα. Κλείνοντας, η αμερικανική βοήθεια κρίνεται ως ιδιαίτερα πολύτιμη λόγω του βάρους που έχει η άποψη της στο διεθνές γίγνεσθαι.

Ποιες είναι οι εκτιμήσεις σας για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά την κήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, δεδομένου ότι η Τουρκία έχει συχνά απειλήσει σε περίπτωση οριοθέτησης της;

Η Τουρκία αποτελεί μια «γείτονα» χώρα η οποία αποτελεί διαρκή απειλή για τα εθνικά συμφέροντα. Η κυβέρνηση της Τουρκίας δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο και τις συμβάσεις, διαρκώς προκαλεί σε Αιγαίο, Θράκη και Ανατολική Μεσόγειο και η Ελλάδα έχει υποχρέωση να λάβει τα απαραίτητα μέτρα πρωτίστως σε πολιτικό/ διπλωματικό επίπεδο και ακολούθως σε στρατιωτικό. Εξάλλου, το τελευταίο ας μην ξεχνάμε πως είναι το βασικό εργαλείο εθνικής ισχύος και εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα αρπακτικό που διαρκώς καραδοκεί και απειλεί τον Ελληνισμό. Τα παραδείγματα είναι δεκάδες, ενδεικτικά γεγονότα του 1976, 1987 και 1996. Είμαστε υπέρ της ελληνοτουρκικής προσέγγισης πλην όμως αυτό πρέπει να γίνει σε ένα πλαίσιο όπου η γείτονα χώρα θα σέβεται τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Δεν μπορούμε να μιλάμε για φιλική χώρα όταν ακόμα υφίσταται το casus belli στο Αιγαίο, όταν καθημερινά έχουμε παραβάσεις και παραβιάσεις του FIR Aθηνών, όταν υπάρχει παραβίαση των ναυτικών μιλίων που έχουν αναγνωριστεί από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και όταν τέλος κατέχουν ακόμα και σήμερα το 37% της Κύπρου παρά το ότι η εισβολή έχει χαρακτηριστεί ως παράνομη.

Ως εκ τούτου, η Ελλάδα σταματά την πολιτική του κατευνασμού και της άκρατης υποχωρητικότητας. Ναι στις καλές σχέσεις γειτνίασης αλλά με αμοιβαίες υποχωρήσεις διότι μέχρι στιγμής η Ελλάδα υποχωρεί και η Τουρκία συνεχίζει την επιθετική- επεκτατική πολιτική υιοθετώντας νέο οθωμανικές αντιλήψεις. Επομένως, όσοι το αμφισβητούν αυτό ας διαβάσουν το βιβλίο του Τούρκου ΥΠ.ΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου «Το στρατηγικό βάθος και η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας». Ανακεφαλαιώνοντας, η χώρα μας οφείλει να υιοθετήσει ένα συνολικό στρατηγικό δόγμα αντιμετώπισης των τουρκικών απειλών με βάσει την ρεαλιστική σχολή των διεθνών σχέσεων.