Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τη φοβική στάση της Ελλάδας απέναντι στις τουρκικές παραβιάσεις  καθώς και για την αδύναμη διεκδίκηση των εθνικών συμφερόντων στην περιοχή του Ανατολικού Αιγαίου.Ωστόσο, λίγες φορές έχει καταστεί σαφές γιατί η φοβική αυτή στάση είναι επικίνδυνη. Διότι, εκτός από τη συνεχή παράταση που παίρνουν τα ελληνοτουρκικά προβλήματα η αδράνεια της Ελλάδας ελοχεύει τον κίνδυνο απώλειας των δικαιωμάτων που η Ελλάδα έχει στην περιοχή βάσει Διεθνών Συνθηκών από έναν άλλο θεσμό του Διεθνούς Δικαίου: το Διεθνές Έθιμο.

 Για τη δημιουργία Διεθνούς Εθίμου είναι απαραίτητα δύο στοιχεία: ένα πραγματικό-εξωτερικό,το οποίο συνίσταται σε μία μακροχρόνια και σταθερή πρακτική και ένα ψυχολογικό,να υπάρχει,  δηλαδή ,η πεποίθηση ότι μέσω αυτής της πρακτικής εφαρμόζεται κανόνας δικαίου ενώ, όσον αφορά στις σχέσεις μεταξύ δύο κρατών, εάν ένα κρατος ενεργησει κατά τρόπο που αφορά ένα άλλο κράτος και το τελευταίο δεν απαντήσει τότε αρχίζει η διαδικασία διαμόρφωσης διεθνούς εθίμου. Γίνεται,λοιπόν, φανερό ότι οι συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις του εθνικού χώρου,η άρνηση της Τουρκίας για την οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ καθώς και η κήρυξη του περίφημου casus beli σε συνδυασμό με την ελληνική αδράνεια είναι δυνατό να οδηγήσουν στη δημιουργία διεθνούς περιφερειακού εθίμου.Και αυτό γιατί η Τουρκία διατηρεί μια σταθερή και ομοιόρφη πρακτική αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στο Ανατολικό Αιγαίο θεωρώντας μάλιστα πως έχει το νομικό έρεισμα για την παραπάνω πρακτική ενώ παράλληλα η ελληνική αντίδραση  δεν είναι αρκετά δυναμική.

Ο εξοβελισμός, επομένως , του φοβικού συνδρόμου αποτελεί μονόδρομο για την αποτελεσματικότερη προστασία των ελληνικών συμφερόντων.Παράλληλα, είναι απαραίτητο να χαραχθεί μία σταθερή πορεία εξωτερικής πολιτικής, η οποία θα ισχυροποιήσει την Ελλάδα σε διεθνές επίπεδο. Ωστόσο, είναι αναγκαίο η νέα και δυναμικότερη αυτή πορεία να είναι σύμφωνη με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου καθώς και με τις συμβατικές δεσμεύσεις της χώρας.Είναι σημαντικό να αποδειχθεί ότι η Ελλάδα, αντιθέτως με τη γείτονα χώρα, αναγνωρίζει και σέβεται τους διεθνείς κανόνες και δεν προβαίνει σε επιλεκτική εφαρμογή αυτών. Διεκδικεί τα δικαιώματά της, αναγνωρίζει,όμως,και τις υποχρεώσεις της ως ένα δημοκρατικό και ευνομούμενο κράτος.

Ήρθε η στιγμή,επομένως,να γίνει αντιληπτό ότι τα οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα που διακυβεύονται δεν μπορούν να αποτελούν έρμαιο της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής, ότι οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, με γνώμονα το διεθνές δίκαιο και το εθνικό συμφέρον , οφείλουν να χαράξουν ένα μακρόπνοο και δυναμικότερο πλάνο εξωτερικής πολιτικής, αντάξιας της ιδιαίτερης γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας.

Χρύσα Κολοκούρη
Βουλευτής Φιλελεύθερης Κίνησης
Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων.