ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ
Οικονομία, οικονομικός, οικονόμος, οικονομολόγος…Ψελλίζω τις λέξεις των ημερών, τις λέξεις που έχουν ριζώσει βαθιά μέσα μας. Η οικονομία αποδεικνύεται σήμερα η κινητήρια δύναμη των πάντων. Είναι ιδιαίτερη έννοια, τόσο αόριστη και συνάμα τόσο μετρήσιμη. Η οικονομία για μένα ταυτίζεται κυρίως με την ικανότητα προς διαχείριση. Διαχείριση ποικίλων στοιχείων- χρημάτων, ανθρώπινου δυναμικού, υλικών. Συναντάμε ακόμα ακόμα και την «οικονομία των ιδεών»… Η οικονομία είναι επιχειρηματικότητα, είναι οι επενδύσεις, είναι τα σχέδια ανάπτυξης. Η ευρωστία, η ευημερία είναι άμεσα συνυφασμένες έννοιες με την οικονομία.
Η οικονομία πέρα από αυτό που υποδηλώνουν τα συνθετικά της, «οίκος» και «νέμω», σημαίνει και κάτι άλλο για μένα. Σημαίνει παιδεία, σημαίνει επίγνωση των αναγκών και κάλυψή τους μέσω σωστής και επιτυχημένης στρατηγικής. Είναι άλλωστε τυχαίο που τα πλέον πολιτισμένα κράτη του αιώνα μας διαθέτουν άριστα δομημένο τραπεζοοικονομικό σύστημα;
Η κακοδιαχείριση και ο ωφελιμισμός (όχι με την έννοια που της προσέδωσαν οι Bentham και Mill, αλλά με αυτήν της ελληνικής πραγματικότητας) , που μας οδήγησαν στην κατάσταση που βιώνουμε, -και που πιθανότατα θα συνεχίσουμε για αρκετό διάστημα ακόμα να βιώνουμε- πηγάζουν από την έλλειψη παιδείας. Η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και τα πολιτικά σκάνδαλα αποτελούν συμπτώματα ενός ελλιπούς εκπαιδευτικού συστήματος.
Έπειτα, η οικονομία είναι αλληλένδετη με τις έννοιες της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Η σχέση τους είναι αμφίδρομη. Διότι αν δεν νέμεις σωστά τα του οίκου σου, αναπόδραστα νέμεις λανθασμένα και τα εν δήμω. Συνεπώς, ούτε δίκαιος είσαι ούτε διέπεσαι από κοινωνική ηθική. Μετατρέπεσαι σε αμοραλιστή συμφεροντολόγο.
Οικονομία-παιδεία-δημοκρατία-δικαιοσύνη αποτελούν τους πυλώνες θεμελίωσης του πολιτισμού των σύγχρονων κρατών. Αν κλονιστεί έστω και ένας, αποσταθεροποιούνται και οι υπόλοιποι.
Μελετώντας το ελληνικό παράδειγμα τούτο ακριβώς συνέβη. Γι’ αυτό αν επιθυμούμε να είμαστε ρεαλιστές, πριν από οποιαδήποτε οικονομική αναδιάρθρωση οφείλουμε να προβούμε σε συλλήβδην επαναπροσδιορισμό της παιδείας μας. Γιατί μόνο μέσω της ίασης των πληγών του εκπαιδευτικού μας συστήματος θα επέλθει η πολυπόθητη οικονομική σωτηρία μας.
Είναι έργο δύσκολο, χρονοβόρο, καθώς οι νοοτροπίες αιώνων δεν μεταβάλλονται από τη μια μέρα στην άλλη. Απαιτείται ατομική και συλλογική θυσία παράλληλα με διάθεση για δημιουργία. Σε αυτό υστερεί σε μεγάλο βαθμό η ελληνική κοινωνία. Είναι κουρασμένη από τα λάθη της, είναι βουτηγμένη στον ωχαδερφισμό και στην οκνηρία. Χρειάζεται να τολμήσει, αν και τρέμει στην ιδέα της αλλαγής. «Τοις τόλμησαν η τύχη σύμφορος» γράφει ο Θουκυδίδης. Και αυτό το πνεύμα οφείλουμε εμείς οι νέοι να ενστερνιστούμε. Εμείς που τώρα αναλαμβάνουμε τα ηνία της τύχης μας.
Αλεξία-Νεφέλη Δούμα
Φοιτήτρια Νομικής ΑΠΘ
Βουλευτής Σοσιαλιστικής Δύναμης