ΤΟ ΦΟΒΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Σύμφωνα με τον Στωικό φιλόσοφο, Επίκτητο, «Όταν πρόκειται να κινδυνεύσεις για την πατρίδα σου, μη ρωτάς το μαντείο αν πρέπει να κινδυνέψεις». Παράλληλα ο Αμερικάνος Πρόεδρος, Τζων Κέννεντυ στην ομιλία του το 1960 κατά την τελετή ορκωμοσίας του είχε τονίσει «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου»! Αυτές οι δύο ρήσεις θα πρέπει να αποτελέσουν τη βάση πάνω στην οποία εμείς οι Έλληνες ως έθνος θα πρέπει να στηριχθούμε προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις εξωτερικές προκλήσεις από όπου και αν προέρχονται και κυρίως το μεγαλύτερο εχθρό μας, το φόβο μας!
Σήμερα αυτός ο φόβος των Ελλήνων και συγκεκριμένα των Ελλήνων πολιτικών υφίσταται απέναντι στην Τουρκία, η οποία εμποδίζει τη χώρα μας να κηρύξει το αυτονόητο, τα κυριαρχικά της δικαιώματα που απορρέουν από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας! Μεταξύ Ελλάδας που είναι μέρος στη Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας και Τουρκίας όπως και με κάθε άλλο Κράτος που δεν είναι μέρος, ισχύουν μόνον οι εθιμικοί κανόνες. Η Τουρκία δίνοντας όμως τις δικές της ερμηνείες αμφισβητεί γενικής αποδοχής κανόνες του διεθνούς δικαίου ή τους εφαρμόζει όπου και όπως την συμφέρει. Μετά τα Ίμια μάλιστα, στο Κυβερνητικό Πρόγραμμα Ερμπακάν – Τσιλλέρ, συναντάμε την φράση: “Turkey will abide by all international agreements it has signed. However the implementation of these against the national security and interest will not be allowed” δηλαδή: «Η Τουρκία θα τηρήσει όλες τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει. Εντούτοις δεν θα επιτρέψει η εφαρμογή τους να είναι αντίθετη στην εθνική της ασφάλεια και τα συμφέροντα της». Επισημαίνουμε την χαρακτηριστική λέξη «συμφέροντα της» που αντικατοπτρίζει τη θέση της απέναντι στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου!
Από το 1973 η Τουρκία τονίζει πως αν η χώρα μας προβεί σε επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια και εν συνεχεία αν κηρύξει την ΑΟΖ αυτό θα αποτελέσει αιτία πολέμου, το γνωστό σε όλους casus belli! Μάλιστα, το 1975 ο Τούρκος πρωθυπουργός Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ όταν ρωτήθηκε περί των απέναντι ευρισκομένων ελληνικών νησιών του Αιγαίου είπε πως : “Εκείνα τα νησιά ουδέποτε στην ιστορία ανήκαν στην Ελλάδα! Ουδέποτε είχαν οι Έλληνες εκείνα τα νησιά. Εκείνα τα νησιά, όλα, ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι το 1012. Ήλθαν αυτοί και πήραν εκείνα τα νησιά”».
Ενώ λοιπόν, έχουμε αναγνωρισμένο από το Διεθνές Δίκαιο δικαίωμα να ανακηρύξουμε την ΑΟΖ, δυστυχώς, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις συνεχίζουν, από το 1982, το τροπάριο της υφαλοκρηπίδας αγνοώντας ή αποφεύγοντας συστηματικά για ανεξήγητους λόγους να φέρουν το θέμα της ΑΟΖ στις συνομιλίες τους με τους Τούρκους, προς μεγάλη βέβαια ικανοποίηση των γειτόνων μας. Έτσι, υπάρχουν πολλά επιχειρήματα πάνω στα οποία μπορούν να στηριχθούν οι αντιπρόσωποί μας μας για να αντιμετωπίσουν το τουρκικό «εμπόδιο» με κυριότερο από όλα το ότι ενώ η Τουρκία δεν έχει επικυρώσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και δεν το αναγνωρίζει στις μεταξύ μας συνομιλίες εντούτοις, το έχει εφαρμόσει στη θαλάσσια περιοχή της Μαύρης Θάλασσας ώστε να μπορέσει να προχωρήσει ομαλά το έργο του Blue Stream, δηλαδή του αγωγού που μεταφέρει φυσικό αέριο από την Ρωσία στην Τουρκία. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν προδότες που είναι δέσμιοι στις απαιτήσεις και στα αιτήματα της Τουρκίας και των έξωθεν συμφερόντων.
Ωστόσο είναι δυνατόν εμείς να κάνουμε πολιτική με το τι συμφέρει την Τουρκία ή όχι? Θα πρέπει επιτέλους να σηκώσουμε κεφάλι. Γιατί παραγνωρίζουμε τον διεθνή παράγοντα? Αυτή τη στιγμή Αμερικάνοι, Ρώσοι και Ισραηλινοί συνεργάζονται πάνω στα οικόπεδα της Κύπρου. Γιατί δεν μπορούν να προσκληθούν οι συγκεκριμένοι διεθνείς παράγοντες, να συνεργαστούν στα οικόπεδα της ελληνικής πλευράς? Για να δούμε τότε πόσα τουρκικά πλοία θα βγουν τότε όταν θα πλακώσουν εδώ Αμερικάνοι, Ρώσοι και Ισραηλινοί. Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για να μην φοβόμαστε την όποια τούρκικη ένοπλη αντίδραση. Κατ’ αρχήν, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η συμπεριφορά της Τουρκίας παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών περί απαγόρευσης χρήσης ή απειλής χρήσης βίας (άρθρο 2 παρ.4), περί ειρηνικής επίλυσης (άρθρο 2 παρ.3) και περί καλής γειτονιάς και ειρηνικής συνύπαρξης. Παράλληλα, δυναμιτίζει τη συμμαχική σχέση που οφείλουν να έχουν τα κράτη που μετέχουν στην ίδια Συμμαχία και αντίκειται στις βασικές αρχές στις οποίες στηρίζεται το ΝΑΤΟ (άρθρα 1 και 2 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου).
Επιπλέον, η άρση του casus belli έχει συμπεριληφθεί μεταξύ των βασικών κριτηρίων για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, στο πλαίσιο της υποχρέωσης της για πλήρη σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και της καλής γειτονιάς που αποτελεί θεμέλια αρχή πάνω στην οποία έχει οικοδομηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι αυτονόητο ότι ένα υποψήφιο προς ένταξη κράτος δεν είναι δυνατόν να απειλεί με πόλεμο άλλο κράτος και πολύ περισσότερο ένα μέλος της ΕΕ και μελλοντικό εταίρο. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε την αντίδραση της Τουρκίας απέναντι στην Κύπρο και τη Συρία, η οποία δημιουργεί ένα προηγούμενο το οποίο πρέπει να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πως η Τουρκία είναι ένας «σκύλος» που γαβγίζει αλλά δεν δαγκώνει!! Όσον αφορά την Κύπρο ενώ η Τουρκία προσπαθούσε να προκαλέσει φοβίες στη μεγαλόνησο προκειμένου να μην ασκήσει tα νόμιμα δικαιώματα της, το 2004 η Κύπρος ανακήρυξε την ΑΟΖ της και μέχρι τώρα οι Τούρκοι δεν έχουν προβεί σε καμία ένοπλη κίνηση απέναντι της. Όσον αφορά τη Συρία, με αφορμή την κατάρριψη του τουρκικού αεροσκάφους από τους Σύριους, οι Τούρκοι κατέφυγαν στο ΝΑΤΟ, όπου τελικά δεν δικαιώθηκαν και προέβησαν σε μεγαλόστομες απειλές απέναντι στο Συριακό κράτος, της οποίες δεν εφάρμοσαν και ούτε πρόκειται να εφαρμόσουν στην πράξη!
Επιπροσθέτως, ας υπενθυμίσουμε επιπλέον και τα λόγια του Ισραήλ που έχει μια απεγνωσμένη ανάγκη από διέξοδο μέσω της Κύπρου και της Ελλάδας «κάνετε ΑΟΖ και αν η Τουρκία δεν την αναγνωρίσει θα είναι Casus Belli για μας». Mπορεί η Ελλάδα να μην αναγνωρίζει την ΑΟΖ της, αλλά πρόλαβε και την αναγνώρισε το Ισραήλ! Στους χάρτες που έδωσε στην δημοσιότητα το Τελ Αβίβ αναγνωρίζεται 100% η ελληνική ΑΟΖ, η οποία συνεχίζεται με την ΑΟΖ της Κύπρου! Δηλαδή, αναγνωρίζεται (το έτσι ή αλλιώς γεγονός) ότι το Καστελόριζο επεκτείνει την ελληνική ΑΟΖ μέχρι το όριο της ΑΟΖ της Κύπρου. Οι χάρτες δόθηκαν και στην ελληνική πολιτική ηγεσία, περιγράφοντας την πορεία που θα έχει ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου που θα παράγεται στο κοίτασμα Λεβιάθαν από την αμερικανική εταιρεία Νoble Εnergy Ltd στην Ευρώπη μέσω υποθαλάσσιου αγωγού που θα περνά από την Ελλάδα. Το Ισραήλ είναι έτοιμο να παράσχει οποιαδήποτε στήριξη στην Ελλάδα, από την στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να προχωρήσει στον καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της συμπεριλαμβανομένου και του Καστελόριζου. Ιδιαίτερα δεν μετά τον χαρακτηρισμό του Ισραήλ στην τουρκική «Κόκκινη Βίβλο» ως «βασική απειλή», το Τελ Αβίβ είναι αποφασισμένο όσο ποτέ να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την στρατιωτική συνεργασία με την Ελλάδα.
Ακόμα, ένα πρώτο -αν και όχι απόλυτα ασφαλές- δείγμα της αλλαγής στάσης της Ουάσιγκτον απέναντι στην Ελλάδα, που υποδηλώνει τη στήριξη των ΗΠΑ είναι η δήλωση του ειδικού απεσταλμένου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την ενέργεια στην Ευρασία, Ρίτσαρντ Μόρνινγκσταρ, ο οποίος απαντώντας στην ερώτηση δημοσιογράφου «Πάντως, η Ελλάδα θα είχε το δικαίωμα να ανακηρύξει τη δική της ΑΟΖ», σε συνέντευξη που έδωσε το 2010, είπε ξεκάθαρα: «Φυσικά, από τη στιγμή που είναι μέρος της συνθήκης». Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Ρωσία, στηρίζει αναφανδόν, η Γαλλία το ίδιο, ενώ η Γερμανία, βλέπει το όλο θέμα ως “ευκαιρία” να αποκτήσει “ενεργειακή ενδοχώρα.
Βέβαια, χρειάζονται οπωσδήποτε ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Δεν γνωρίζουμε αν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός στηρίζονται σε διαβεβαιώσεις ξένων για την υποστήριξή τους σε περίπτωση που η Τουρκία επιχειρήσει να κινηθεί επιθετικά. Aν πράγματι υπάρχουν διαβεβαιώσεις “ξένων δυνάμεων” καλό θα είναι να μετρηθούν και να εκτιμηθούν με πολύ μεγάλη σοβαρότητα και περίσκεψη. Έχουμε “καεί” πολλές φορές στην ιστορία μας από τέτοιες διαβεβαιώσεις. Εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Ακόμη κι αν πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Ο ελληνισμός θα πρέπει να είναι σε θέση να υπερασπιστεί τα πάτρια εδάφη και τα ύδατα μόνος του. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως το «ξανθό γένος», ή τα «αμερικανάκια» δεν πρόκειται να βοηθήσουν κανέναν ο οποίος δεν βοηθάει μόνος τον εαυτό του, δηλαδή να τους πείσει πως με τις πράξεις του εξυπηρετεί ΚΑΙ τα δικά τους συμφέροντα. Η ελεημοσύνη δεν είναι όρος που ευδοκίμησε στους αιώνες των διεθνών σχέσεων… Ούτε δόθηκε άφεση αμαρτιών στους αφελείς. Η δική μας ολιγωρία θα είναι που θα τους σπρώξει σε πιο ανατολίτικες «αγκάλες» ακόμα και εάν δεν το θέλουν, αφού στις διεθνείς σχέσεις υπάρχουν «μόνιμα συμφέροντα» και όχι «μόνιμοι φίλοι ή μόνιμοι εχθροί».
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα λοιπόν, παρουσιάζει μια μοναδική ευκαιρία για τους Τούρκους να επιβάλλουν τη θέλησή της. Την ίδια στιγμή, η στρατιωτική συμμαχία Ισραήλ, Κυπριακής Δημοκρατίας και Ελλάδας, δημιουργεί ισχυρό πονοκέφαλο στους Τούρκους, αφού η στρατιωτική ισχύς είναι εντυπωσιακή, καθώς παρά τα οικονομικά προβλήματα, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν εντυπωσιακές επιχειρησιακές δυνατότητες τις οποίες η Τουρκία, δεν μπορεί εύκολα να τις προσπεράσει. Οι Τούρκοι όλο και περισσότερο προσπαθούν να προκαλέσουν φοβίες στο λαό μας, θεωρώντας ότι είναι ευάλωτος. Μόνο που η χώρα μας δεν είναι μόνο χώρος όπου ο καθένας μπορεί να έχει όποιες απαιτήσεις θέλει. Μόνο που ο λαός μας έχει ζήσει και ξεπεράσει χειρότερα κι έχει αποδείξει την αξία του σε κρίσιμες καταστάσεις. Κατά συνέπεια, οι φοβίες αγγίζουν περισσότερο αυτούς που θέλουν να μας τις προκαλέσουν, διότι τόσα χρόνια ραγιαδισμού δεν κατάφεραν να καταστρέψουν την πατρίδα μας, διότι οι νέοι πασάδες δεν είναι παρά εκφυλισμένες περιπτώσεις που δεν αγγίζουν την πραγματικότητα. Και τώρα που υπάρχει το πλαίσιο της ΑΟΖ με τη δυναμική του, φοβούνται ακόμα περισσότερο!
Ακόμα και αν υπάρχουν δυσκολίες, ποτέ ο ελληνισμός δεν έκανε τόσο σημαντικά βήματα στον τομέα του Δίκαιου της Θάλασσας. Ποτέ το Αιγαίο δεν έδειξε τόσο ξεκάθαρα τις δυνατότητες που προσφέρει στην πατρίδα μας. Κι όσοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Τουρκία είναι μια μεγάλη δύναμη, πρέπει να αποδεχθούν ότι έχει μεγάλα προβλήματα με μικρούς παίκτες. Την ενοχλούν οντότητες, όπως είναι το Καστελλόριζο και η Κύπρος και δεν μπορεί ν’ αναπτυχθεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Δείχνει τη δύναμή της με τα διάφορα Casus Belli που εκδίδει αλλά στην πράξη έχει αληθινά προβλήματα που δεν μπορεί να αποφύγει. Τόσα χρόνια προσπάθησε να πείσει τους δικούς της ότι η Κύπρος δεν υπάρχει ως κρατική οντότητα αλλά η τελευταία έγινε και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τόσα χρόνια παρουσιάζεται ως κυριαρχία της Ανατολικής Μεσογείου κι όμως ένα μικρό κράτος σαν το Ισραήλ την έβαλε στη θέση της. Τώρα με την υλοποίηση της διακρατικής συμφωνίας της Κύπρου και του Ισραήλ όσον αφορά στην ΑΟΖ, αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να αποδεχθεί ότι αυτά τα μικρά κράτη έχουν υψηλή στρατηγική. Προσπαθεί τώρα να μας πείσει με τις προκλήσεις της παρουσιάζοντάς τις με ακραίο τρόπο, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι μάταια προσπαθεί να κινηθεί στο πλαίσιο της ΑΟΖ. Τώρα που η πραγματικότητα δείχνει πόσο εύθραυστος είναι ο γυάλινος πύργος της, έχει τη μεγαλύτερη δυσκολία να πείσει ακόμα και τους συμμάχους της ότι μπορεί να θεωρηθεί μια πραγματική περιφερειακή δύναμη.
Η Ελλάδα όταν αποφασίσει να δημιουργήσει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της ακολουθώντας πιστά τις διατάξεις του Δίκαιου της Θάλασσας, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από την Τουρκία. Απλώς, η Τουρκία θα αρνηθεί να αναγνωρίσει την ελληνική ΑΟΖ όπως ακριβώς έκανε και με την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά η Κύπρος ούτε φοβήθηκε ούτε σταμάτησε από αυτή την ενέργεια της Τουρκίας, πήρε μάλιστα και την έγκριση της ΕΕ. Η Άγκυρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να επιβάλει τις όποιες νέο-οθωμανικές βλέψεις της στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα. Επομένως, ο δισταγμός της ελληνικής κυβέρνησης είναι εντελώς αδικαιολόγητος διότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου δημιουργεί ένα προηγούμενο για το Καστελόριζο και ΑΟΖ που είναι επίσης ΑΟΖ της ΕΕ. Τώρα που η Κύπρος αποφάσισε θαρραλέα να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με αυτή του Ισραήλ δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία για την Ελλάδα να μην κάνει το ίδιο.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ είναι απόλυτα ξεκάθαρο γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά, τοποστρατηγικά αρκεί να έχουμε καταλάβει το Δίκαιο της θάλασσας και να μην έχουμε ξεχάσει τι μας έχουν διδάξει ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης με τη σκέψη τους και τη δράση τους. Η ελληνική ΑΟΖ θα γίνει για όλους τους Έλληνες. Και πάνω από όλα δεν πρέπει να ξεχνάμε δύο πράγματα : 1) Πώς εθνική κυριαρχία υπάρχει μόνο στο βαθμό που δείχνεις πως την ασκείς έμπρακτα και πως είσαι διατεθειμένος να την υπερασπίζεσαι, 2) Τις ρήσεις του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου «Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.» και του Γάλλου φιλόσοφου και συγγραφέα, Βολταίρου «Είναι κρίμα που για να είσαι καλός πατριώτης πρέπει να γίνεις εχθρός της υπόλοιπης ανθρωπότητας.»!
Ρουμελιώτης Παναγιώτης
Βουλευτής του Εθνικού Κινήματος
Μέλος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας & Εξωτερικών Υποθέσεων
Φοιτητής της Νομικής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
