ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΑΛΜΑ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΟ ΑΠΟ ΤΗ ΦΘΟΡΑ
Η παρούσα σύνθεση της κυβερνήσεως και του ελληνικού κοινοβουλίου καινοτομεί, αφού εισάγει και πραγματοποιεί πλήρη διαχωρισμό της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας: κανένα μέλος της κυβερνήσεως δεν τυγχάνει βουλευτής, κανείς βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου δεν τυγχάνει υπουργός.
Αυτό είναι ένα μόνο από τα στοιχεία που προϊδεάζουν για μια επερχόμενη πολιτική περίοδο μειζόνων και ελπιδοφόρων αλλαγών: οι προϋποθέσεις γι’ αυτές τις αλλαγές υφίστανται ήδη, το μόνο ερώτημα είναι κατά πόσον διαθέτουν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου το σθένος, την αποφασιστικότητα, την δημιουργική φαντασία να υπερβούν το χθες και να συνδημιουργήσουν μια νέα Ελλάδα.
Αυτό κατ’ αρχάς δεν θα πραγματοποιηθεί με την λογική της «συναίνεσης», δηλαδή της πολιτικής με την οποία κανείς δεν διαφωνεί, αλλά και στην οποία κανείς δεν πιστεύει: αυτή σίγουρα δεν γεννά την αλλαγή. Αλλά με την λογική της ουσιώδους συμφωνίας, της πραγματοποίησης αυτών στα οποία οι περισσότεροι συμφωνούμε πρωτογενώς, πριν την διαδικασία των συμβιβασμών. Η κυβέρνησή μας θεωρεί πως τα νομοσχέδια που θα κατατεθούν προσεχώς πληρούν αυτήν την προϋπόθεση, πως μπορούν να συγκροτήσουν το σημείο συνάντησης των πολιτικών δυνάμεων όχι επί τη βάσει της στασιμότητας, αλλά επί τη βάσει της βαθιάς αλλαγής του κράτους.
Σε αυτά τα πλαίσια πρόκειται να καταθέσει η κυβέρνηση νομοσχέδια προς ψήφιση, τα οποία θα επιχειρήσουν να ελέγξουν τα όρια και τις δυνατότητες της παρούσας σύνθεσης του κοινοβουλίου. Κάθε νομοσχέδιο εισάγει τουλάχιστον μια καίρια καινοτομία, χωρίς να διαχωρίζεται σε βαθμό αποξένωσης από την τρέχουσα πραγματικότητα. Το πώς θα δεχθεί το σώμα της Βουλής αυτές τις προτάσεις νομοσχεδίων, αν θα τις αγκαλιάσει και θα επιχειρήσει να τις προχωρήσει ακόμα παραπέρα ή αν θα αμυνθεί έναντι των καινοτομιών τους, υπερασπιζόμενο το παλιό, θα καθορίσει την πορεία αυτής της κυβερνήσεως στο μέλλον, τον βαθμό ριζοσπαστικότητάς της. Τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου έχουν συλλέξει προτάσεις και καινοτομίες για να μετουσιωθούν σε νομοθεσία, οι οποίες θα μπορούσαν να αλλάξουν εκ βάθρων την Ελλάδα. Όμως πριν από αυτό θα πρέπει να κριθεί το κατά πόσον μπορεί να ακολουθήσει η Βουλή τον βηματισμό των αλλαγών: η στάση των βουλευτών έναντι των, εν συγκρίσει με τα μακροπρόθεσμα σχεδιαζόμενα, «ηπίων» νομοσχεδίων που θα καταθέσουμε προσεχώς θα κρίνει την δυναμική της πραγματοποίησης της λαϊκής κυριαρχίας. Πρόκειται δηλαδή για νομοσχέδια που αποτελούν απλώς πρόγευση των επερχομένων αλλαγών, όχι το «κυρίως πιάτο». Χρέος κάθε βουλευτή είναι να καταστεί μέρος της λύσης, όχι μέρος του προβλήματος.
Η περίοδος κατά την οποία η ευθύνη για τα κακώς κείμενα επερρίπτετο σε κάποιον αιώνιο «άλλο» έχει τελειώσει. Η ευθύνη για την συνδιαμόρφωση του συλλογικού μας μέλλοντος ανήκει στον καθένα ξεχωριστά, και όσον αφορά στην νομοθετική διάρθρωση της χώρας, στον κάθε βουλευτή ξεχωριστά. Από εκείνον θα κριθεί το αν θα πραγματοποιήσουμε «ένα άλμα πιο γρήγορο από την φθορά».
Σωτήρης Μητραλέξης
Πρωθυπουργός